محرم ماه حماسه،خون وقيام

محمدعلي خالق نژاد

باز اين چه شورش است که در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
باز محرم رسيد، سراسر ايران اسلامي در سوگ فرورفت. پرچم ها وبيرق هاي عزا به صورت خودجوش درهرکوي وبرزن به نشانه عزاي آل طاهابرافراشته شدند در سوگ آن بزرگ مرد وهمراهان پاکباز شهيدش. گويا قيامتي برپاشده .آييني که سينه به سينه ازنسلي به نسل بعد گشته تا امروز به ما رسيده است.

به گزارش آراز خبر، عشق به حسين(ع) واهداف بلندش، که براي رادمردي ودفاع از دين خدا ايستاد وباخونش درتاريخ جاودان وماندگارشد. بزرگمردي که مي دانست با سپاه 72نفره نمي توان برابرتمام کفر ايستاد اما رنج و سختي را تامرز شهادت درراه خدا تحمّل کرد تا باخون خود چراغ هدايتي باشد براي همه آزاده مردان جهان.(اِنَّ الحُسَين مِصباحُ الهُدي وَ سَفينَهُ النِجاه )هم او که پيامش جهاد در راه خدا بود(اِنَّ اَلحَياه عَقيدَهِ وَالجَهاد.)اينگونه مِهر ابديش را دردل همه آزاديخواهان عالم فارغ از مسلمان و غير مسلمان کاشت. مِهري که در دل ما ايرانيان مانده وبا رسيدن ماه محرم به صورت خودجوش شور و حالي ديگر برسراسر کشور حاکم ميگرددو هريک از ما به سبک خود به سوگ آن فروغ جاوداني ويارانش مي_نشينيم و اشک ماتم وعزا به رخسار جاري مي نماييم. سبک زندگي حسيني وعاشورايي برمي گردد به اهدافي که حضرت امام حسين(ع) که همانا "اصلاح امت جدّش(اِنَّما لِطَلَبِ الاِصلاح مِن اُمَّتِ جَدّي)وامر به معروف ونهي از منکر بود." (اُريدُ اَن آمُرَبِالمَعروف واَنهي عَنِ المُنکَر).

بر اساس آن تصميمي درراه خدا گرفت که تاريخ آزادگان واحرار جهان را تغيير داد. حضرت در اين مسير اقدامي کلامي وعملي داشتند که بعدازقرنها هنوز هم زبانزد خاص و عام است. همگان آن را مبداء آزادگي ورشادت مي دانند و ودروصفش سخن مي رانند .قيام ايشان ازروزي آعاز مي شود که با ناتمام گذاشتن حجِّ ابراهيمي به سوي صحراي کربلا به راه مي افتند اين يعني حتي اولياي الهي درراه تکليف الهي ازفروع شرعي مي گذرند. حضرت درمسير خود جهت رضاي خدا ترديدي ندارد وبه پا مي خيزد. "رَضَاََ بَه رِضا ئِک ". امام حسين (ع) يکي از فرايض بزرگ ديني را نيمه تمام مي گذارد وپاي در مسير قيام دربرابر ظلم و مُنکَرِ بزرگ مي کند که هم يک فريضه ديني است وقطعا يک باور عمومي هم در ميان همه مردمان دنياست. اينکه دربرابر منکر وظلم ظالم بايد ايستاد وحضرت اين اقدام را مي کنندوتا آخرين قطره خونشان پاي اين هدف مي ايستند. مبارزه باظلم امري خداپسندانه است که درآن هيچ ترديدي نيست، فرقي ندارد درچه ديني و چه آييني باشد همه اين را يک مفروض قلبي مي دانند اما مي بينيم گاه اين باور قلبي يعني مبارزه با ظلم و ستم وقيام دربرابر جور چنان اهميّت مي يابد که بريک واجب شرعي اَرجَحيَّت پيدا مي کند. حضرت حجّ را نيمه تمام ميگذارند و مي روند به سمت قتلگاه.!براي مبارزه با منکري بزرگ!مبارزه با ظالمي وحاکمي ستمگر.
بي شک مي دانستند با اين کمي همراهان وفراواني نيروهاي خصم شانسي براي پيروزي عددي ندارند.ايشان تصميم شان را گرفته اند ودر20روزي که طي طريق مي کردند وبه محل کارزاررسيدند واقف بودند به آنچه که قرار است سرنوشت شان باشد براي همين هم هست که رفتار خصم دون با ايشان که تا آخرين ميزان هرآنچه را داشتند ايثار کردند معنايي برايشان پيدا نمي کند وترديدي درهدفشان ندارد که لحظه اي به پا پس کشيدن بيانديشد، همه اينها به رغمي که از خون وخاک و آزار واذيّت ورنجهاي زياد، رنجهاي تحمّل نکردني وشايد بي سابقه وتکرارنشدني درتاريخ بشريّت به اين کاروان صبور وبزرگوار گذشت برتافتند وبارشادت به آن وادي پانهادند، ماندند و تحمّل کردند وپيروز شدند ودر تاريخ جاودانه وماندگار که حضرت درآن لحظه شهادت دست مبارکشان را به سوي آسمان مي برند وبا صداي رسا به خداوند تعالي عرض ميکنند:"خدايا راضيم از اداي دِينَم در راهتان "وحضرت زينب که پيامدار وپيام رسان اين حرکت وقيام تاريخي بوده در دل داغداري اين مصيبت عظمادر کاخ کذايي ابن سعد فريادميزند:"چيزي غيراززيبايي دراين مسير نديدم ونيست."(وَما رَاَيَتُ اِلاّ جَميلا) .
دردل جزئيات اين کارزار که مشاهده مي کنيم مسابقه اي که هربار درانجام تکليف داشته نشان ازعشق و علاقه اي است براي هدفي که ماندگار شده وقرنهاست که مانده است. بعدها ازپس اين واقعه تا به امروز همه ياوريها وحمايت و همنوايي با اين صحنه نشان دهنده حقانيت قيامي است که يکي از اولياي الهي درراسش قرار گرفته است. اين سبک زندگي عاشورايي بوده است، سبکي که تاييد مي کند آزادمردن وکشته شدن يعني زنده شدن،" بزرگ فلسفه،نهضت حسين اين است /
که مرگ سرخ به اززندگي ننگين است"./ شهادتي که قرنها ونسلهاي پس ازاو، قلب هاي پس از او مي تپد واين حيات ادامه دارد تا فرداي قيامت.