سال هاست سیاست گذاران، فعالان تعلیم و تربیت و والدین روش‌های گوناگونی را برای پیشگیری از رفتار مشکل‌زا در جوانان و نوجوانان تدارک می‌بینند

امروزه عملکرد آموزش و پرورش این باورمندی را در جامعه ایجاد کرده که نظام آموزشی ما از بیماری های وخیمی رنج می برد. این نهادِ در حال احتضار در طول این سال‌ها در سطح جامعه نتوانسته است رضایت دانش آموزان، خانواده ها، مدیران و حتی حاکمان را جلب کند

دوران تحصيل در دبیرستان به عنوان یک دوره حیاتی در زندگی برای رشد اخلاقی و اجتماعي افراد مطرح شده است. چرا كه نوجوان به اقتضاي سن و تعامل بيشتر با دوستان خود درگير تازه‌هايي ازكنش‌هاي كرداري و رفتاري در دو سطح فردي و اجتماعي می‌شود و بنيان‌هاي اخلاقي پايه‌گذاري می‌شود كه براي فخريت بستر فرهنگي جامعه نيز مفيد خواهد بود. اما امكان دارد رفتارهايي در بين دانش‌آموزان نيز شكل بگيرد كه با آسيب‌هايي همراه باشد از جمله تقلب، قلدري و

تمام واکنش‌های عصیانگرایانه افراد در جامعه جرم تلقی نمی‌شوند، اما رفتارهایی که خلاف مقررات و قوانین کشور باشند به‌نوعی جرم هستند.

اين روزها، بحث‌هاي حقوقي در كارهاي تجاري، حرف اول را مي‌زند؛ نداشتن يا كافي نبودن اطلاعات حقوقي، گاهي به ضررهاي مالي هنگفتي منتهي مي‌شود كه شايد جبرانش در برخي مواقع، سخت و طاقت‌فرسا باشد. استفاده از ظرفيت‌هاي حقوقي يك وكيل خبره در اين ميان مي‌تواند، جلوي بسياري از گرفتارهاي بعدي را بگيرد

وقتی از واژه‌ی کودک کار استفاده می‌شود، ناخودآگاه تصویری از کودکانی که در فضاهایی مثل خیابان و چهارراه‌ها کار می‌کنند به ذهن متبادر می‌شود. اما با گسترش فضای مجازی و محیط دیجیتال و پیشرفت تکنولوژی در زندگی عادی انسان‌ها، شاهد کودکان کاری هستیم که با ظاهری آراسته و در خانه‌هایی لوکس زندگی می‌کنند و والدین آن‌ها به خاطر شهرت و در بسیاری از موارد برای کسب درآمد از کودکان خود در فضای مجازی سوء‌استفاده می‌کنند

اهمیت آموزش سواد رسانه ای در میان تمامی اقشار جامعه تا جایی است که باعث می شود افراد، با هویت صحیح وارد فضای مجازی شوند.

امروز پنجاهمین روز اعتراضات و اغتشاشات در کشورمان هست که به بهانه ی مرگ مهسا امینی در اکثر شهرهای کشور صورت پذیرفته است، متاسفانه طی مدت یاد شده گفتمانی که بتواند به خواست آنها توجهی نماید و حداقل مرز اعتراض و اغتشاش را تفکیک نماید نه تنها مشاهده نشد بلکه در پاره ای موارد تقریبا همه تریبون داران نظام عقبه ی آنها را به دشمنان خارجی وصل کردند.

بدون اغراق می‌شود گفت که به جز چند روزنامه مستقل ، رسانه‌های رسمی ایران در اطلاع رسانی از اعتراضات اخیر کشور، نقش مورد نظر را ایفا نکرده اند. یادداشت اخیر تحلیلی بر این وضعیت است:

مردم مطالبه زیادی ندارند؛ آنها فقط یک زندگی عادی می خواهند، آن هم نه زندگی عادی در حد کشورهای اسکاندیناوی و کانادا و استرالیا که به یک زندگی معمولی و انسانی در حد کشورهایی مانند ترکیه و هند و مالزی و ویتنام و … قانع اند؛ مطالبه زیادی است؟! یا تأمین اش سخت و ناممکن است؟!