حالا پنج روز است که خانواده یاری پابهپای امدادگران شبوروز درحال جستوجو هستند و با وجود اندوه فراوان امید خود را از دست ندادهاند، بهخصوص وقتی که امدادگران موضوع غرقشدگی این کودک را تقریبا منتفی دانستهاند. عموی ساواش که در آن روز همراه ساواش و خانوادهاش بود و شاهد ناپدیدشدن برادرزادهاش بود، «از همان روز اولی که ساواش گم شد، امدادگران تا شعاع چند کیلومتری رودخانه را گشتند، حتی تا جایی که به دریاچه ارومیه ختم میشود. جایی هم در این میان است که معمولا اجسام در آنجا جمع میشود. امدادگران آنجا را هم گشتند، ولی چیزی یا نشانهای از ساواش پیدا نکردند. ما واقعا تشکر ویژه از هلالاحمر داریم. از همان عصر جمعه امدادگران کنار ما بودند و از هیچ تلاشی دریغ نکردند. جستوجوهایشان با تمام تجهیزات بود و حتی سگهای زندهیاب را نیز به محل آوردند. معاون عملیات که با ما بود، گفت از نظر ما به احتمال زیاد غرقشدن کودک منتفی است. البته خودمان از اول اطمینان داشتیم که ساواش در آب غرق نشده است، چون جایی که ما نشسته بودیم، فاصله زیادی تا رودخانه داشت. تقریبا ٢ کیلومتر با رودخانه فاصله داشتیم. از طرف دیگر مسیر رودخانه در دید من بود. اگر ساواش به آن مسیر میرفت، صددرصد او را میدیدم. خود ساواش هم بچه محتاطی بود و نزدیک آب و آتش نمیشد، میترسید و همیشه فاصله میگرفت، برای همین میدانیم که او در آب غرق نشده است.»
پنج روز از غمانگیزترین پیکنیک خانواده یاری میگذرد. مرد نانوایی که به همراه خانواده به منطقهای تفریحی در ارومیه رفت تا یک روز تعطیل شادی را بگذرانند. او با زن و بچههایش در جایی بکر اتراق کردند، بیخبر از اتفاقی تلخ که درحال رخ دادن بود. توحید یاری هرگز تصورش را هم نمیکرد که پسر پنج سالهاش در این پیکنیک غیب شود و هیچ سرنخی هم از او پیدا نشود. ماجرای غمانگیزی که اکیپ ٣٠ نفره نیروهای امدادی هلالاحمر را به جستوجوی شبانهروزی در منطقه بکشاند؛ تلاشی که تا الان بینتیجه بوده و حتی سرنخی کوچک از ساواش پیدا نشده است. با این حال، نیروهای امدادی دست از تلاش برنداشتند و آنقدر پیگیر این ماجرا هستند که خانواده یاری تشکر ویژه از آنها دارند. خانوادهای که آخرین بار روز جمعه نوزدهم اردیبهشتماه خندیدند. از آن عصر پراندوه تا الان فقط اشک میریزند و در بهت این هستند که ساواش چطور در عرض ٩ دقیقه ناپدید شد و حتی کش موی او هم پیدا نشد.